Niedziela

Niedziela – 11.08.2024

Konferencja:

Głębiej wierzymy w Kościół Chrystusowy

             Żyjemy w czasach, które podważają autorytety, które lansują styl liberalny w życiu człowieka, upominają się o wolność człowieka, ale bez żadnych obiektywnych wartości i obiektywnej prawdy. Coraz częściej spotykamy ludzi, zwłaszcza młodych, którzy nie mają w sobie potrzeby Boga. Naprzeciw tego doświadczenia jest Kościół, który stoi w opozycji do trendów współczesnego świata. W wielu z nas rodzi się strach i obawa jak to będzie, bo przecież widzimy, że zmniejsza się liczba wiernych. Od trzech lat na naszym pielgrzymim szlaku rozważamy tajemnice Kościoła. Przez tę refleksję chcemy pogłębić naszą wiarę w Kościół. Bardzo łatwo jest ulec jednostronnej opinii na temat Kościoła, tym bardziej, że niektórzy ludzie Kościoła wcale nie pomagają wierzyć w Kościół Chrystusowy.  A z drugiej strony wiemy, że bez wiary, bez tego spojrzenia oczami Pana Boga na wydarzenie Kościoła, nie będziemy umieli zrozumieć Jego istnienia i misji. Dlatego każdej niedzieli i uroczystości w czasie Mszy św. odmawiamy Credo, w którym wyznajemy i jednocześnie prosimy o wiarę w Kościół Chrystusowy.

            W ubiegłym roku tematem przewodnim naszych rozważań było hasło: „Wierzę w Kościół Chrystusowy”. W poszczególnych dniach naszych rekolekcji w drodze odkrywaliśmy kolejne karty ukazujące prawdziwe oblicze Kościoła. Te nasze rozważania rozpoczęliśmy od głosu ojców Kościoła, którzy bardzo głęboko rozumieli tajemnice Kościoła i nazywali Go „Oblubienicą Chrystusa”, którą zrodził Pan Jezus, umierając na krzyżu. To podkreśla fakt, że Bóg chciał i założył Kościół. Drugi obraz Kościoła – akcentujący bardzo silną więź wiernych z Chrystusem – to „Mistyczne Ciało Chrystusa”. Pan Jezus jest Głową Kościoła a my Jego członkami połączonymi ze sobą więzią miłości. Te dwa obrazy niosą ze sobą bardzo ważne treści. Skoro Bóg chciał i założył Kościół, skoro to my stanowimy Kościół, to znaczy, że Bóg czuwa nad swoim dziełem, że jest w Nim obecny i przez Niego działa. Doświadczenie więzi miłości uzdrawia i przemienia to, co jest chore, grzeszne w „Oblubienicy”. Rodzi się więc pytanie: Co ja mogę zrobić, aby mój udział w Mistycznym Ciele Chrystusa był zdrową komórką całego organizmu?

            Kolejnym ważnym momentem naszych rozważań była geneza Kościoła. Katechizm Kościoła Katolickiego w pkt. 770 stwierdza, idąc za przekonaniem pierwszych chrześcijan, że świat został stworzony ze względu na Kościół. Te słowa pokazują nam, że Kościół Chrystusowy w zamyśle Boga jest nośnikiem zbawienia człowieka, przestrzenią Królestwa Bożego. To właśnie taki sposób swojej obecności w świecie wybrał Bóg. Te myśli zaś poprowadziły nas do kolejnej karty ukazującej oblicze Kościoła.

            W kolejnych dniach rozważaliśmy przymioty Kościoła: jeden, powszechny, święty i apostolski. Pozwoliło nam to wejść jakby w serce Kościoła. Kościół jest jeden, czyli niepowtarzalny i niepodzielony. To znaczy, że nikt nie może sobie założyć swojego Kościoła i nie ma innego Kościoła jak tylko Chrystusowy. Powszechność Kościoła dotyczy dwóch wymiarów: wewnętrznego, co oznacza, że Kościół jest wyposażony w pełnię środków zbawienia, pełnię łaski i prawdy. Natomiast wymiar zewnętrzny dotyczy posłannictwa Kościoła, które ma ogarnąć wszystkie narody świata. Kościół jest narzędziem Chrystusa, dzięki któremu chce zbawić wszystkich ludzi.

            Świętość Kościoła to kolejny rozważany przez nas w ubiegłym roku przymiot Kościoła. Jest on bardzo ważnym argumentem w dyskusji na temat autentyczności Kościoła toczącej się w świecie, ale także w naszych kręgach: czy to w pracy, czy na spotkaniach rodzinnych, czy na forach internetowych. Kościół jest święty, bo jest w nim Chrystus. Jest grzeszny, bo jest w nim człowiek. Dzięki takiej sytuacji Kościół może być ratunkiem dla grzeszników. A to oznacza, że w Kościele każdy może odnaleźć swoje miejsce i przez łaskę nawrócenia dążyć do świętości.

            Kolejnym ważnym przymiotem Kościoła, który pozwala rozumieć tajemnicę Kościoła, to apostolskość. Kościół jest apostolski ponieważ:

- był i pozostaje zbudowany na fundamencie Apostołów, świadków wybranych i posłanych przez samego Chrystusa;

- zachowuje i przekazuje z pomocą Ducha Świętego depozyt wiary i zdrowe zasady usłyszane od Apostołów;

- w dalszym ciągu (aż do powrotu Chrystusa) jest nauczany, uświęcany i prowadzony przez Apostołów dzięki tym, którzy są ich następcami w misji pasterskiej.

Apostolskość zaprasza nas do głoszenia Ewangelii naszym codziennym życiem.

            Ważnym jeszcze wymiarem rozumienia tajemnicy Kościoła jest hierarchiczność i obecność ludzi świeckich. Pan Jezus przez Ducha Świętego tworzy Kościół Chrystusowy z duchownych i świeckich. Każdy z nas ma swoje miejsce i zadanie w Kościele. Zadaniem duchownych jest uobecnianie Pana we wspólnocie Kościoła, niesienie Chrystusa drugiemu człowiekowi, uświęcenie Kościoła przez nauczanie i sprawowanie sakramentów, przez prowadzenie ludzi do Boga, do zbawienia. Tak przygotowany wierny może zanosić blask zbawienia do świata, do swojej codzienności. Znamienne są słowa św. Augustyna: „Dla was jestem biskupem, a z wami chrześcijaninem”.

            Wiara w Kościół Chrystusowy to przede wszystkim moja miłość do Boga, to moja ufność Bogu. Tylko dzięki łasce Boga mogę przedrzeć się przez powierzchowne wyobrażenia i spojrzeć na Kościół głębiej, i Jemu zaufać. Odnaleźć siebie w Kościele to ważne zadanie, które pozwoli mi odnajdywać pokój, miłość i radość z bliskości Pana i patrzeć na mojego brata i moją siostrę w Chrystusie przez pryzmat miłości Jezusa. A to z kolei pozwoli mi trwać w Kościele pomimo różnych słabości i grzechów ludzi Kościoła, bo to tu jest pełnia możliwości prowadzących do zbawienia.